Copyright Rijana
Oorontsteking
Oorontstekingen veroorzaken vaak problemen bij de hond en de kat. De dieren schudden met hun kop, krabben aan hun oor en piepen soms
van de pijn. Het oor zelf is vies en rood. In de meeste gevallen is er sprake van een ontsteking van de gehoorgang. Af en toe zien we ook bij
onze huisdieren een middenoorontsteking.
Alle honden-
Retriever zijn gevoelig maar ook bijvoorbeeld de Duitse Herder.
Bij jonge dieren en bij katten die veel buiten komen zijn oormijten een belangrijke oorzaak voor oorontstekingen. Oormijten zijn kleine witte
spinachtige insecten die leven van oorsmeer. Hiernaast bestaan er bacteriën en gisten die graag in de gehoorgang leven en daar voor
problemen kunnen zorgen.
Oorontsteking kan ook een onderdeel zijn van een huidaandoening als atopie (soort allergie).
Een oorontsteking laat zich makkelijk vaststellen. Het dier houdt z'n kop scheef, flappert met z'n oren of krabt eraan en piept soms van de pijn.
De binnenkant van de oorschelp is rood en vies en kan onaangenaam ruiken. Bij een middenoorontsteking kan het evenwichtsorgaan
aangetast worden en dan zijn de klachten ernstiger. Het dier krijgt evenwichtsstoornissen, loopt kringetjes of valt zelfs om. Bij ieder dier met
een oorontsteking is een goed onderzoek van belang. De dierenarts zal moeten kijken of er sprake is van een besmetting met oormijt, een i
nfectie van alleen de gehoorgang of dat er meer aan de hand is. Soms is aanvullend onderzoek nodig. Hierbij kan u denken aan een kweek van
het oorsmeer, maar ook aan röntgenfoto's van de schedel bij verdenking op middenoorontsteking.
In het geval van oormijt kunt u met oorzalf met een bestrijdingsmiddel erin goede resultaten boeken. Bij infecties met bacteriën of gisten zijn
antibiotica-
Als de gehoorgang erg vies is spoelen we eerst (onder verdoving) de oren uit. Eventueel kan bij de dieren die veel last of jeuk hebben,
pijnstillers en onderdrukkende tabletten meegeven.
Bij een middenoorontsteking is een (langdurige) behandeling met antibiotica noodzakelijk. Bij dieren met steeds terugkerende ontstekingen,
die hierdoor een dichtgewoekerde gehoorgang hebben gekregen, kan operatief de gehele gehoorgang worden verwijderd. De problemen zijn d
an definitief over, maar uw dier is dan ook doof geworden, maar met een dicht gewoekerd oor hoorde het dier ook al niet veel meer.
In de meeste gevallen kan u uw dier met zalf behandelen. Zorg dat er een klein beetje zalf aan de buitenkant van het tuitje van de tube zit. Dit
vergemakkelijkt het inbrengen. Het is belangrijk om de zalf in de gehoorgang zelf aan te brengen. Dit betekent dat u bij een kat het tuitje voor
de helft en bij een grote hond geheel in het oor steekt waarbij de tube verticaal wordt gehouden. Deze behandeling moet, tenzij anders
voorgeschreven, dagelijks herhaald worden. Na 1 week laat u uw dier controleren bij de dierenarts. Controle van de oren is belangrijk om te
kijken of de zalf goed op zijn plek komt en zijn werking goed doet.
In hardnekkige gevallen is het verstandig beide oren regelmatig te reinigen met oor cleaner. Daarnaast de hond niet laten zwemmen omdat
vochtige oren meer kans hebben te gaan ontsteken. De oren nooit schoonmaken met wattenstaafjes omdat hiermee ernstige schade aan het oor
toegebracht kan worden. Lijkt de oorontsteking toch terug te komen neem dan direct contact op met uw dierenarts en voorkom erger.
Vervelende chronische oorontstekingen kunnen alleen maar ontwikkelen uit onvoldoende uitbehandelde "gewone"oorontstekingen.
Echter een chronische ontsteking is vele malen moeilijker te genezen.